Nu het stof van 2019 definitief is neergedaald en de roes van de nieuwheid uitgeraasd is, breekt een ideale tijd voor genuanceerd terugblikken aan. Wat vinden pretparkkenners nog van Bobbejaanland recentste worp nu de herinnering aan het openingsvuurwerk vervaagt?
Bobbejaanland waagde zich in 2019 aan de grootste investering in de geschiedenis van het park. Hoewel het management de lippen stijf op elkaar houdt over welke cijfers daar exact mee gemoeid zijn moet het park dan in theorie over de investering van twaalf miljoen uit 2004; toen opende het park tegelijkertijd de loopingcoaster Typhoon, de uit de kluiten gewassen kinderachtbaan Oki Doki én de thrillride Sledgehammer die ook vandaag nog één van de sterattracties van het park is.
Anno 2019 kregen we voor enkele euro’s meer een herwerking van het decor van twee van de drie eerder vernoemde attracties, een waterspeelplaats en opnieuw een loopingcoaster van dezelfde fabriek die ook Typhoon leverde. Die coaster met de naam Fury is hoger, sneller, soepeler en ruilt een kettinglift in voor een trio van lanceringen. Hij vormt het vuurluik van The land of legends die de uitbreiding thematisch moet kaderen en focust op de vier elementen. Fury blijkt een wereldprimeur door toevoeging van een technologisch snufje waarmee onderweg via democratisch overleg bepaald kan worden of de rit voor dan wel achterwaarts afgelegd wordt. De nieuwigheid wordt bij het brede publiek goed onthaald.
Ritervaring
Op vlak van de ritervaring zijn ook kenners unaniem lovend. Volgens de voorzitter van Rollercoasterfriends, Joris Steppe heeft de baan een hoge herhalingswaarde en thrillfactor. Hij haalt onder meer de pittige launch en de soepel rijdende treinen aan als troeven. Erwin Taets van pretparkpodcast Ochtend in pretparkland rekent de baan zonder twijfel bij de top van het Belgische coasteraanbod. Op onze redactie is er eveneens lof voor de souplesse en de pittige lancering. De meningen over de achterwaartse optie na democratisch overleg zijn verdeeld. Sommigen vinden dat hét aspect bij uitstek dat de baan zijn uniciteit geeft, anderen doen het af als een –weliswaar goed gevonden- gimmick, een term die ook Steppe in de mond neemt. Iedereen is het er wel over eens dat Fury een leemte in het Bobbejaanland aanbod perfect opvult. Voor zowel Taets als Steppe is Fury de coaster die Bobbejaanland nodig had. Het park spreekt er volgens hen een doelgroep mee aan die voorheen enkel nog uit nostalgische overwegingen naar Lichtaart afzakte. Tussen de letters door lezen we wel dat Bobbejaanland vooral hoge ogen gooit in het binnenland: internationaal zet de coaster ondanks zijn indrukwekkende statistieken geen nieuwe standaarden. In de Ellocoaster poll strandt de baan wel op een verdienstelijke 115e plaats op een lijst van bijna duizend coasters, in de poll van het Amerikaanse Theme Park Review verzilvert Lichtaart zelfs een 50e plaats.
Thematische zonering
Met Land of Legends blijft Bobbejaanland op het sinds kort ingeslagen pad van de themazone, wat toch altijd enigszins wringt bij 't plezantste land. Als onderdeel van een volwaardige themazone kunnen de plakgeveltjes op de loods die het station is en de typische dranghekken, niet volledig overtuigen. Ook bij Taets scoort het park minpunten met die haastige afwerking. Hij vindt wel dat het park door middel van een consistente verhaallijn in het ontwerpproces er in slaagt thematische coherentie te creëren die voelbaar aanwezig is in het park. Steppe prijst de extra moeite die het park stak in het betrekken van Typhoon en Sledge Hammer. Hij hoopt dat Land of Legends het startpunt kan zijn om ook andere gebieden van het park op te waarderen. Zelf zijn we aangenaam verrast door wat Bobbejaanland heeft kunnen realiseren binnen de budgetten van moederbedrijf Parques Reunidos. Vooral wanneer we in acht nemen dat thematische uitwerking bezwaarlijk de sterkte van het park genoemd kan worden, scoort het eindresultaat boven de verwachtingen.
