Auteur: Thijs Mertens - Gepubliceerd: 15 Sep 10, 23:28

David vertelt over de Troy Coaster Challenge

Afgelopen weekend vond er in Toverland een 24u challenge plaats op “Troy”. Twaalf achtbaanliefhebbers namen plaats in de trein. Ze kregen elk uur vijf minuutjes pauze en om de zes uur was er een langere rustpauze van 30 minuten voorzien. Een stevige uitdaging dus!

Voor Rollercoasterfriends waren Lesley Nevejans en David van den Abeele aanwezig om Troy te overwinnen. Lesley moest jammer genoeg na anderhalf uur al opgeven omdat z’n maag het niet meer volhield. David heeft de 24u wel volledig uitgezeten, samen met acht andere deelnemers!

Pretparken.be stelde hem na afloop van de challenge een paar vragen.


 

David, wat was je motivatie om mee te doen aan de 24u challenge?

De grootste motivatie was natuurlijk het goede doel. Geld inzamelen door iets te doen wat je heel graag doet, namelijk achtbaanrijden.
Langs de andere kant was ik ook ontzettend nieuwsgierig om te zien hoe ver ik zou geraken in een dergelijke challenge. Als je dan de kans krijgt om mee te doen, dan grijp je die kans!

 

Uiteraard! Hoe groot schatte je op voorhand de kans dat je het zou halen?

Ik had op voorhand geen flauw idee of ik het wel zou halen. Ik had de duurtest wel doorstaan, maar dat was maar twee uur. Doe dat dan nog eens maal twaalf, tel daar vermoeidheid, koude en regen bij en je hebt een 24u challenge.

 

Wat waren de moeilijkste momenten van de 24u?

Voor mij kwam het eerste moeilijke moment kort na onze tweede pauze. Om middernacht hadden we een pauze van 30 minuten. Je bent dan halfweg de challenge, je hebt al 12u in Troy gezeten en dat kruipt in je lichaam. Tijdens de pauze is er dan de mogelijkheid om iets te eten (wat je dan ook doet om op krachten te komen). Maar door dat halfuurtje stilzitten, begin je de vermoeidheid pas echt te voelen. En 30 minuten lijkt lang, maar dat is het niet. Al snel moesten we terug onze plaats innemen en doorgaan. Toen was het wel een uurtje tanden bijten om er door te geraken.

Nog een moeilijk moment kwam er rond 5u ’s ochtends. Het was toen al goed afgekoeld en de vermoeidheid begon te wegen. Op zo’n moment begin je te denken: “Waar ben ik aan begonnen?”. Het is dan alweer vijf uur geleden sinds je laatste pauze en je kijkt uit naar het volgend halfuurtje ‘ontspannen’ om 6u.

 

En heb je tijdens één van die moeilijke momenten gedacht aan opgeven?

Nee, dat is nooit in mij opgekomen, hoe zwaar het soms ook was. Ik heb meegedaan en van begin af aan gezegd dat ik de 24u zou vol maken.

 

En daar ben je met glans in geslaagd! Iets anders dan: hoe was de sfeer tijdens de challenge?

De sfeer gedurende de hele challenge was schitterend. We waren één hechte groep die er voor de volle 100% voor ging.

Bij de start heb je natuurlijk de pers die er is, de bezoekers staan je toe te juichen en je zit nog boordevol energie. Dan wordt het 18u en dan weet je dat de bezoekers zullen wegblijven. Dan blijven enkel nog je medepassagiers en begeleiders over. En dan vrees je dat het een beetje saai zal worden. Maar Toverland had voor alles gezorgd. Rond 17u begonnen mensen van de technische dienst met het installeren van discolichten in het station en de overdekte remzone en om 18u werd het themaliedje van Troy vervangen door popmuziek. En tot onze grote verrassing zat er zelfs een rookmachine verborgen onder het station. In combinatie met de spotlichten zorgde dit voor leuke effecten.

’s Nachts ging de muziek nog luider om ons toch maar wakker te houden. Ook onze begeleiders zorgden voor de leuke sfeer. Zo werd er wel eens een polonaise of sirtaki gedanst op het perron.

 

Klinkt allemaal heel positief! Dus stel ik me de vraag: zou je het opnieuw doen?

Ik weet het niet goed. Nu heb ik zoiets van “Ik heb het meegemaakt en het is mooi geweest.” Maar als er binnen enkele jaren opnieuw ergens een challenge wordt georganiseerd, stel ik mij misschien wel terug kandidaat.


Ik heb Troy overleefd, dus lukt een andere achtbaan ook wel.

 

 

 

Zeker! Tot slot dan: heb je nog tips voor mensen die in de toekomst aan een soortgelijk initiatief zouden deelnemen?

Jazeker, begin nooit aan een challenge met een lege maag. Eet ook niet teveel, want dan komt het ook niet goed. Ik at elk uur een kleinigheid. Een snickers, een ijsje, een zakje chips,… En tussen de ritjes door dronk ik een slokje water of cola.

Zorg ook voor voldoende kledij. Beter te warm gekleed, dan kou lijden. Vooral tegen de ochtend koelde het flink af en ben je blij dat je een muts en handschoenen bijhebt.

En de allerbelangrijkste tip: onderschat het niet!!

 

David, bedankt voor je tijd! En nogmaals van harte proficiat met je prestatie!

 

Vragen: © 2010 - Thijs Mertens - Pretparken.be

Antwoorden: David van den Abeele - Rollercoaster Friends

Foto's: ©  2010 - Jelle Verelst - Pretparken.be