Jules Verne deed er 80 dagen over. Steve Fossett reisde rond de wereld in 67 uren. En wij? Wij deden er slechts vijf uren over. We brachten de derde mei immers een bezoek aan het Duitse themapark Belantis. Een park dat de bezoeker meeneemt op een reis waar staatsgrenzen en tijd van geen tel zijn. Met onze paspoorten in aanslag stapten we richting de toegangspoort.
Het valt onmiddellijk op dat Belantis een recent pretpark is. Na de val van de Berlijnse Muur op 9 november 1989 en de daaropvolgende hereniging van het land, ontbrak het Oost-Duitsland aan een groot pretpark dat kon concurreren met toppers als Europa-Park en Phantasialand. Onder impuls van een privaat mediumbedrijf werd spoedig gestart met een onderzoek in welke deelstaat het toekomstige pretpark de grootste kans op slagen had. Uiteindelijk viel de keuze op een verlaten bruinkoolsite in de buurt van de stad Leipzig. Met een budget van € 50 miljoen en na 19 maanden van hard labeur, opende Belantis op 5 april 2003 de deuren. Zes jaar later geeft de toegangszone nog steeds een goed beeld van de grootse plannen die de initiatiefnemers hadden. Hier immers geen lelijk en goedkoop ogend hekwerk, maar wel een heus kasteel.
Ondanks de grootsheid van het gebouw ben ik maar matig enthousiast over deze creatie. Een portie kitsch van tijd tot stond kan nooit kwaad, maar dit bouwwerk komt gewoon te nep over om enig gevoel van geloofwaardig op te wekken. Eenmaal door Schloss Belantis gewandeld, slaan we rechts af richting het Tal der Pharaonen. Centraal in deze Egyptische zone staat de eye-catcher van het park, de waterattractie Fluch des Pharao, waarvan de 38 meter hoge piramide al vanop de autosnelweg te zien is. Het is moeilijk om deze Hafema creatie in één welbepaald hokje te plaatsen, daar deze attractie een aantal unieke elementen bevat. Zo wordt er vooreerst niet gevaren in de klassiek uitgeholde boomstammen, maar in bootjes die rijen met elk twee zitplaatsen tellen. Daarenboven worden de bootjes via een verticale lift tot op het hoogste punt gebracht. Maar voor deze lift heeft de passagier al een korte darkride achter de kiezen. Een slimme zet van Belantis om een klassieke boottocht te combineren met een wildwatervaart. Toch kon Fluch des Pharao de verwachtingen niet volledig inlossen. Hiervoor kwam het geheel te kaal, te dor en te donker over. Wat meer animatronics, zoals de leuke nijlkrokodil bij het begin van de rit of zelfs simpele niet bewegende beelden tegen de muren, zouden de ritbeleving al sterk bevorderen. De drop zelf is leuk en vrij nat, terwijl de waterkolk ondertussen al in zoveel parken is terug te vinden, dat het verrassingselement ver te zoeken is. De rit valt bovendien korter uit dan ik had verwacht. Met andere woorden, deze log flume biedt een leuke rit, maar is zeker niet de topper waarvoor het park het verslijt.
De Egyptische zone bevat voorts een aantal kinderattracties die we, gelet op ons steeds grijzer wordende haartooi, maar bewust hebben gemeden. Bovendien hadden we geen tijd te verliezen, daar het oude Griekenland op ons wachtte. Ons eerste halte in de zone Strand der Götter werd de bootjesrit Fahrt des Odysseus. De dertien minuten durende rit op het grote, centraal gelegen meer, vormt de ideale gelegenheid om op een rustige manier de innerlijke mens te versterken. Ondanks het korte indoor gedeelte in een vulkaan kent de rit te weinig hoogtepunten, waardoor de herhalingswaarde quasi nihil is. Na de Fahrt des Odysseus overvalt ons de neiging om in actie te schieten en te werken aan de stramheid van de spieren. Gelukkig biedt het oude Griekenland hier verschillende interessante opties. Poseidons Flotte is een bijzonder knap gethematiseerde Zierer Wild Water Rondell. Deze attractie is vergelijkbaar met de Mega Mindy Jetski uit Plopsaland, alleen nemen de gondels in Belantis de vorm aan van klassieke Griekse boten. Wie wil genieten van het uitzicht, kan opteren voor een ritje in de torenattractie Säule der Athene. Met behulp van een gezonde dosis armspieren, trekken we ons bakje acht meter de lucht in.
De topper in dit Griekse themagedeelte is sedert dit jaar echter de Götterflug, de eerste Gerstlauer Sky Roller die op de markt werd gebracht. Het leuke aan deze attractie is dat iedere passagier zelf de intensiteit van de rit kan bepalen, door passief dan wel vol enthousiasme met de besturingshendels te spelen. Het feit dat men zelf een impact heeft op het ritverloop is dan ook de grootste troef van deze nieuwigheid. Minpuntjes zijn de trage laadsnelheid en vooral het gebrek aan thema bij deze lelijke molen. Hopelijk pakt Belantis de Götterflug komende winter nog aan. Het zou immers jammer zijn dat de grootste troef van het park, namelijk het doorgedreven thema, wordt verlaten voor kale en lelijk ogende nieuwigheden.
Niet volledig congruent met de lessen geschiedenis, volgt na de Griekse beschaving de Middeleeuwen. De sterkste aantrekkingskracht in het Land der Grafen is weggelegd voor het gezellige en knap uitgewerkte marktplein. Ook knap is de Drachenflug, de Condor van Belantis. Sommige kennen deze attractie misschien nog van een bezoekje aan CentrO-Park, waar de Drachenflug tot 2004 samen met de Riesenrutschen een knappe Chinese zone vormde. In Belantis loopt deze Condor echter verloren, daar het Chinese thema met draken weinig uitstaans heeft met de Middeleeuwen. De Drachenflug levert een leuke rit, die spontaan de nodige jeugdherinneringen oproept, toen het Huss duo Condor en Breakdance een ideale opwarmer vormde voor Bobbejaanland's Revolution. De verrassende topper in deze themazone was echter de Gletscherrutscher. Het leuke aan deze waterglide is dat de bezoeker kan opteren voor drie verschillende trajecten, waarbij één grotendeels in het donker verloopt. Ook de Duitsers konden deze attractie duidelijk appreciëren, want van alle attracties waren de wachtrijen bij deze klassieker het langst. Een attractie moet dus niet altijd hoog, snel of duur zijn om populair te geraken bij de bezoeker.
De volgende themazone op onze halte is het Insel der Ritter, waar met de Drachenritt de enige coaster van het park is terug te vinden. Gelukkig heeft Belantis geopteerd voor een familiecoaster, die door het verrassende bochtenwerk en de camelbacks ook leuk is voor de meer ervaren coasterliefhebber. Een ander pluspunt aan deze achtbaan is de knappe integratie van de track in een Middeleeuws kasteel, de Drachenburg. En ook al kenden we de lay-out van de baan al uit andere parken (G'Sengte Sau, ...), toch krijgt de Drachenritt van ons de titel van beste attractie in het park.
De Drachenburg herbergt naast een coaster ook het Verlies des Grauens, een Vekoma Madhouse. Aangezien het met de setting van deze attractie best snor zit, betraden we met redelijke verwachtingen de voorshow. Tijdens deze voorshow, die overigens in een mooi gedecoreerde ruimte plaatsvindt, wordt naar goede gewoonte het verhaal achter de attractie uit de doeken gedaan. Centraal staat de zwarte sheriff, die met behulp van een magisch kristal over eindeloze macht beschikt en uiteraard deze positie danig misbruikt. Gelukkig is er Merlijn, die met de hulp van de bezoeker het kristal zal trachten te heroveren, om zo de sheriff uit te schakelen. Dit uitdrijfritueel vindt tijdens de hoofdshow plaats.
Het Verlies des Grauens stelt geenszins teleur. De verschillende ruimten werden met oog voor detail uitgewerkt en ook het verhaal komt geloofwaardig over. De draaibewegingen tijdens de hoofdshow worden knap opgebouwd en het geheel wordt ondersteund door sfeervolle muziek. Een speciale vermelding ook voor de knappe animatronic van de draak, naar waar de burcht werd genoemd. Voor een klein parkje als Belantis, oogt deze madhouse best indrukwekkend. Om na een madhouse het noorden nog meer kwijt te geraken, besluiten we vervolgens ook het Labyrinth von Avalon aan een test te onderwerpen. Dit doolhof oogt mooi groen, maar is, gelet op de beperkte moeilijkheidsgraad, duidelijk niet voor een volwassen doelpubliek aangelegd. Wij geraakten er alvast snel uit en wandelden richting het nieuwste themagedeelte van het park, de Prärie der Indianer. Via diverse wigwams kunnen kinderen hier in contact komen met het leven van de originele inwoners van de VS. Voorts is er in dit gebied een dierenboerderij en een avonturenpad te vinden. Persoonlijk hadden we echter meer oog voor Belanitus Rache, een Huss Frisbee, die midden in een houten fort is gebouwd. In tegenstelling tot de broertjes in bijvoorbeeld Duinrell en Movie Park Germany, kunnen kinderen vanaf 1m20 zich wagen aan een ritje op deze frisbee. Hiervoor werkt het park met twee verschillende ingangen en bijgevolg ook twee verschillende programma's. Meer bepaald is het ritverloop bij de kleinsten veel kalmer, door het aantal rotaties te beperken. Vreemd dat niet meer parken dit gezinsvriendelijk voorbeeld volgen.
Onze laatste halte werd de Küste der Entdecker. Alhoewel we via de benenwagen ons richting deze zone konden begeven, kozen we voor het meer originele alternatief, namelijk een kano. Het watertochtje vormt een ideale verpozing en biedt als bijkomend voordeel dat men een mooie kijk heeft op de verschillende themazones die het park rijk is. Van de kano gaat het naar een standaard Huss schommelschip, de Santa Maria. Deze attractie is in een dozijn andere parken te vinden, maar de meerwaarde aan dit exemplaar is dat, congruent met de zone waarin deze attractie zich bevindt, de Santa Maria werd gethematiseerd naar het bekende schip waarmee Columbus in 1492 de Verenigde Staten ontdekte. Ook knap uitgewerkt is Capt'n Black's Piratentaufe. Deze tilt-tower van abc-rides neemt de vorm aan van de mast van een oud zeilschip. Eenmaal men naar boven is getakeld, helt de mast verschillende keren naar voor en naar achter. Capt'n Black's Piratentaufe is een leuke familieattractie, maar valt toch beduidend lichter uit dan de Huss versie, die we ondermeer kennen van Bellewaerde Park.
Wanneer we weer aan de poorten van Schloss Belantis staan, hebben we enkele leuke uren achter de rug. Belantis is een bijzonder knap uitgewerkt themapark, met een aanvaardbaar aanbod, dat echter volledig gericht is op families. Het bovenstaande verslag geeft in die zin dan ook geenszins een exhaustief overzicht van het volledige attractie-aanbod. Een groot deel van het vertier hebben we immers overgeslagen, daar we ons niet tot het doelpubliek rekenden. Voor kinderen lijkt Belantis me dan ook een waar paradijs, met een enorm aanbod aan originele en leuke doe-attracties, waar de jonge medemens meerdere uren zoet mee zal zijn. Voor volwassenen is het vooral een knap park, waarbij de lage toegangsprijs geen obstakel vormt voor een halve dag amusement. Wie in de buurt van Leipzig is, kan ik de korte verplaatsing enkel warm aanbevelen.
 |  |  |  |
