Tijdens de Halloweenperiode zetten verschillende parken hun beste beentje voor om hun evenement te laten schitteren. Niet zelden worden er dan ook verschillende laatavondopeningen ingepland. Wij gingen een kijkje nemen tijdens een Halloween nocturne in Bobbejaanland.

Bobbejaanland biedt tijdens halloween drie scare zones: cowboystad wordt Ghost Town, Adventure Valley herleeft als het Mexicaanse Plaza de los Muertos en aan de oevers van Indiana River speelt men in op radioactiviteit gone bad met Toxic Waters.
Vanaf 14u zijn ook de zes de spookhuizen actief; Aan de linkerzijde van het centrale meer kan je je aan een bezoek aan de Russische schoonheidskliniek wagen in het nieuwe Yummie. Verder moet je er in Sonar ontsnappen aan gemuteerde zielen of je weg vinden in het iets luchtigere doolhof van Ridder Muis.
Rechts van het meer wordt bij Bazaar Bizarre nog steeds de verplichte clown-kaart uitgespeeld. Buurspookhuis Nighmare Motel opent deze editie voor het laatst haar deuren. Op een boogscheut daar vandaan kan je tussen de Glijbaan en El Rio aanschuiven voor een huivertrip met de naam Welp.
Het park dikt op de site zijn showaanbod wat aan terwijl het in de praktijk vooral bestaat uit een drieluik van een hypnoseshow, een DJ-optreden en een 'openluchtshow' op het pad. Het vermelde vuurwerk knalt enkel komende donderdag en extra acteurs in een scarezone zijn bezwaarlijk een show te noemen.

Bij aankomst iets voor drieën in de namiddag blijkt de parking goed gevuld en mogen we parkeren in een aangrenzende wei. Na een korte omzwerving ter linkerzijde besluiten we dat het bij Yummie niet genoeg schuift en het te vroeg op de dag is om al te gaan spoken. Ter rechterzijde leidt een verkennende ronde ons langs een wachtrij van Fury die uitpuilt voorbij de toegangspoort. Ook bij Naga Bay ziet het aanschuifarsenaal er weinig sexy uit. De zonnige herfstdag doet Bobbejaanland wel stralen.

Eerste Huiverpret

We keren op onze stappen terug en kiezen spookhuis Welp om het huiverplezier mee af te trappen. Een tot het betaalhok gevulde wachtrij klokt er af op een dikke drie kwartier, maar schuift wel relatief vlot door. Aanschuiven tussen ietwat verwilderd groen is de perfecte opmaat voor wat komen gaat. Anders dan Toverland vermijdt Bobbejaanland er spoilers door het zicht op wat komen gaat netjes af te schermen. Wat volgt is een uniek avontuur met levensechte decors, mooie uitlichting en bakken vol sfeer. De tocht bestaat uit drie ‘bedrijven’ die telkens worden ingeleid door een stukje overtuigend acteerwerk. Ook de effectiviteit van de afsluitende apotheose is in hoofdzaak de verdienste van de bijhorende acteur: wij verlaten het pand op een holletje. Welp teert hoofdzakelijk op sfeerzetting eerder dan op een reeks jump scares, het is een totaalbeleving die zijn geld zeker waard is. Wie Bobbejaanland nog niet eerder bezocht, blijft eens de huivertocht met hen klaar is wellicht wat gedesoriënteerd achter.

Prettig Vettig

Een opkomend hongertje drijft ons in de armen van Bobbejaanlands horeca-afdeling. Friettent El Rio bezorgt ons er ook zonder aanschuifrij zeer vriendelijk belabberde friet en lauwe frikandel. We verorberen deze horror bij overdekte én verwarmde overbuur Santa Fe, waar we eerst nog achtergelaten etensresten van vijf tafels centraliseren op één tafel. Bij de vrijgemaakte tafels nemen we plaats aan die met de minste overgebleven brokjes. Al wie zich toch aan de horeca zou wagen: gedraag je er niet als een zwijn: uw medebezoekers vinden dat fijn.

Linkeroever

Een gouden avondzon maakt inmiddels zelfs Kinderland bijna bekoorlijk. Het schouwspel slaagt er evenwel niet in om de draak van een wachtrij bij Dreamcatcher er aanlokkelijk te doen uitzien en ook het doolhof laten we links en dus rechts liggen. We schuiven zeer kort aan voor wat het laatste ritje van Oki Doki zou blijken en sukkelen aansluitend in scare zone Toxic Water. Aan het coca-cola-strand zijn inderdaad enkele aanpassingen gebeurd waarbij we een halloween-intentie zouden kunnen vermoeden. Er dwalen ook enkele acteurs rond die er niet al te appetijtelijk uitzien. Zowel op de hoeveelheid decor als het aantal acteurs voelt het geheel echter wat ondervoed aan. Uit de rij voor het aangrenzende spookhuis Sonar loopt zoveel volk weg dat het een uitgang lijkt. We namen de proef op de som en constateerden inderdaad dat de rij er een was om gillend van weg te lopen. Soms heeft het volk gelijk.

Yummie

We trokken kordaat richting Yummie om er deel twee van ons combiticket te verzilveren en troffen er een ietwat bizarre situatie aan. Omdat de spookhuisploeg naar verluidt in pauze was, bleef de feitelijke rij leeg en hoopte het volk zich op buiten de wachtruimte. Na een kwartier werd de wachtrij opengesteld, waarin we zelf konden doorlopen tot de hoek van de laatste rechte lijn tot de toegang. Dan duurde het nog eens een kwartier eer het griezelpersoneel weer paraat was. Nog eens 20 minuten later hadden we de afstand van tien meter tot de entree overbrugd. Tijdens dit klein uur werden we gelukkig geëntertaind door liefst vier verschillende acteurs die door de rij doolden en niet zelden enkele bezoekers wisten te verrassen.

Eens binnen werden we hartelijk onthaald door een charmante dame met plumeau. Verderop werd het al snel minder gezellig en troffen we een kliniek aan zoals we ze nooit zouden willen aantreffen, met losgeslagen personeel en patiënten waarbij de behandeling veelal een work in progress leek. Het huis kwam ook origineel uit de hoek met enkele effecten die we nog niet uit andere spookhuizen kenden. Yummie is in vergelijking met Welp een pak bloederiger en van concept ook wat verontrustender. Dat een bos des nachts wat enger wordt zit er cultureel ingebakken, maar klinieken zijn bedoeld om je beter te maken, waardoor het extra luguber wordt wanneer ze dat niet doen. We kunnen Yummie zeker aanbevelen, maar het fast-pass-systeem voor horror-passen is dodelijk voor de capaciteit van het huis. Het zou ons niet verbazen als je voor de volledige gewone wachtrij minstens anderhalf uur onderweg bent.

Scare Zones

Wanneer we Yummie verlaten is het zonlicht volledig verdwenen en blijkt Bobbejaanland met zoveel zorg uitgelicht dat je bijna zou vergeten dat het park verlichting moet huren omdat ze niet standaard in  de parkinfrastructuur aanwezig is. De toegangspoort tot Land of Legends lonkt in roze en blauw. De herschilderde Typhoon is ijselijk uitgelicht en ook Naiads Waters zijn ondergedompeld in diep blauw. Fury baadt passend in rood en oranje-tinten, terwijl Sledgehammer volledig in het groen wordt gezet.
Bij Fury wordt vlot doorgewerkt: een volle wachtrij kost je er een dikke veertig minuten. Ook het sledgehammerpersoneel verdient punten: een dame die verkeerdelijk binnen de omheining stond te wachten op haar metgezellen en er als een kameleon opging in de schaduw van de steunpilaren werd onderschept voor de attractie van start ging.
Op het centrale plein slaagt de DJ van dienst er wonderwel goed in om de sfeer er in te houden en ook de podiumdansers geven niet aflatend van katoen. Ware land of Legends een kandidaat bij komen eten, wij gaven het een welverdiende 10 voor sfeer en gezelligheid.

Plaza de los Muertos is ondanks verschillende eetkraampjes die je van het tegendeel willen overtuigen een betrekkelijk dooie boel. Ondanks een redelijke poging tot decor mist de zone de uitbundigheid en bruis die een día de muertos-thema meestal zo fijn maken. Dat Adventure Valley het met een aap en een ver weggestopte indoor achtbaan moet stellen als gangmakers zit er wellicht ook voor iets tussen, maar zelfs als Forbidden Caves en Banana Battle wel open waren geweest, liepen er opvallend weinig acteurs rond.
Een ander Mexicaans pijnpuntje is het gebrek aan opwarmruimte. Warmte is op de koudere oktoberavonden datgene wat je doet kiezen voor een extra snack of drankje, maar in Plaza de los Muertos is het donkere Banana Bos aka de oude Hall 2000 ondanks overdekking geen geschikt toevluchtsoord. Naga Bay doet de verblijfsduur in deze zone verder kelderen: bezoekers die voor deze achtbaan kiezen, keren met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet terug naar het Mexicaanse plein. De ontdooide pannenkoeken en warme chocomelk die we er aanschaffen blijken desalniettemin degelijk weerwerk te bieden tegen verkilde ledematen.

Ghost Town had naast het pad langs de glijbaan wel enkele sfeervol verlichte tafereeltjes, maar lijkt verder in hetzelfde bedje ziek. Met enkel Speedy Bob en wildwaterbaan El Rio heeft de zone weinig aantrek. Bovendien lijkt het park er bewust op aan te sturen het volk te decentraliseren. Spookhuis Bazaar Bizarre was bijvoorbeeld enkel toegankelijk als je de Cowboyzone eerst verliet. Ook hier worden acteurs eerder spaarzaam ingezet. Met Afhaalestaurant Santa Fe heeft de zone wel een streepje voor op het Mexicaanse plaza: dit restaurant is namelijk wél verwarmd.

Ons Oordeel

Bobbejaanland heeft heel wat donkere hoekjes die het park uitermate geschikt maken voor een geslaagd Halloween. Op vlak van Scare zones heeft Bobbejaanland echter wat aan kracht ingeboet ten opzichte van eerdere edities. Halloween wordt nu meer doorgetrokken over het hele park, maar dat heeft als keerzijde dat het overal wat minder intens is. Wellicht is dat een bewuste strategie: de griezelintensiteit wordt in Lichtaart aangeduid op een schaal van vijf doodshoofdjes, waarbij geen enkele activiteit het maximum haalt. Op vlak van spookhuizen blijft het park overigens wél op niveau met enkele originele concepten en leuke varianten op wat we al kennen. Nocturnes van Bobbejaanland zijn daarenboven ook spotgoedkoop. In theorie betaal je tot €38 entree, maar in de praktijk betaal je met lopende kortingsacties zelden meer dan €20 voor een toegangskaartje. Zelfs in het park werd geadverteerd met terugkomkaartjes voor Halloween aan €15. Tot slot is Halloween een van de zeldzame momenten waarop je het park ook in het donker kan beleven: het park organiseert buiten deze periode geen avondopeningen. Wie zonder de drukte van Walibi op een redelijk niveau wil griezelen verwijzen we graag door naar ons favoriete pretpark in de Kempen.

Bobbejaanland heeft nog nocturnes op 31 oktober en 2 november. Tickets en info vind je op de site van het park.